Kto wynalazł pocztówkę?

Szanowni Państwo!

 

Kto tak naprawdę wynalazł pocztówkę?

 

Spór o pierwszeństwo prawdę mówiąc nie został rozstrzygnięty po dziś dzień, a o miano wynalazcy przypisywane jest zarówno Heinrichowi Stephanowi jak Emanuelowi Herrmannowi.

 

Wilhelm Heinrich Stephan urodził się w 1831 roku w miejscowości Stolp (dzisiejszy Słupsk). Po ukończeniu szkoły podjął pracę w charakterze pisarza w słupskim urzędzie pocztowym, a następnie kariera zawodowa późniejszego „Króla poczt” wiodła przez Malbork, Gdańsk, Magdeburg, Berlin, Kolonię, Frankfurt, ponownie Berlin i Poczdam. Szczegółowe poznanie zasad funkcjonowania transportu i komunikacji pocztowej przy szerokim zainteresowaniu całością gospodarki krajowej zaowocowało powołaniem ambitnego urzędnika na generalnego poczmistrza Berlina. Po serii sukcesów jakimi było między innymi zorganizowanie poczty po wojnie Prus z Danią w prowincji Schleswig-Holstein oraz na terytoriach pozyskanych od Austro-Węgier, młody reformator liczył, że pomysł wprowadzenia otwartej korespondencji zostanie przyjęty i wdrożony przez pocztę niemiecką. Na V Konferencji Pocztowej w 1865 roku Heinrich Stephan zaproponował wprowadzenie do obiegu pocztowego nowej formy korespondencji- karty przesyłanej bez używania kopert. Cały pomysł odrzuciła jednak pruska organizacja pocztowa uznając go za zamach na tradycję poczty, a szczególnie jej tajność. Porażka Stephana była tym bardziej boleśniejsza, ponieważ po kilku latach podobny pomysł zrealizowała poczta Austro-Węgier.

 

Emenuel Herrmann, który był profesorem ekonomii w Akademii Handlowej w Graz, pracował w Ministerstwie Handlu oraz na Uniwersytecie Wiedeńskim. Był autorem wielu opracowań naukowych dotyczących spraw gospodarczych i właśnie jednym z takich opracowań „O nowym sposobie korespondencji pocztowej” przekonał dyrektora Poczty i Telegrafu w Wiedniu do wprowadzenia do obiegu „karty korespondencyjnej” To właśnie na terenie Austro-Węgier oficjalnie 1 października 1869 dopuszczono rozporządzeniem wprowadzenie correspondenz-karte według pomysłu Emanuela Herrmanna przez co oficjalnie został uznany przez ówczesny świat za wynalazcę pocztówki.

Rok później po sukcesie pocztówki w Austro-Węgrzech mianowany na dyrektora Poczt i Telegrafów w Niemczech Heinrich Stephan mógł już bez przeszkód wprowadzić do obiegu kartę korespondencyjną na terenie Niemiec, a środowisko niemieckiej poczty przypomniało sobie o projekcie Stephana, głosząc, że to jemu właśnie przysługuje miano wynalezienia karty korespondencyjnej. Za swoje zasługi nazywany przez prasę „Królem poczt” w 1885 roku cesarz Wilhelm I nadał Stephanowi godność szlachecką. W roku 1896 von Stephan został ministrem-członkiem Rady Stanu.

 

Walka o pierwszeństwo i uznanie świata jako wynalazcę toczyła się jeszcze za życia 2 Panów. Klika lat po ukazaniu się austriackiej Corespondenz-Karte profesor Emanuel Herrmann na politechnice Wiedeńskiej podczas jednego z wykładów miał użalać się, że według encyklopedii Mayera - generalny poczmistrz Stephan uchodzi w całych północnych Niemczech za wynalazcę karty pocztowej, a on jest uważany tylko za tego, który przyczynił się do zrealizowania tego projektu, co według jego oceny przedstawiało go jako plagiatora.

Do dziś zatem nie wiadomo komu przypisać miano pierwszeństwa w wynalezieniu pocztówki, za to pewne jest, że obaj Panowie zostali uhonorowani poprzez wydawanie licznych okolicznościowych pocztówek oraz znaczków ze swoimi podobiznami .